این پروتزها همانطورکه از اسمشان معلوم است بطور ثابت در دهان قرار می گیرند. از جمله این پروتزها می توان به روکشهای دندانی و ایمپلنت ها نام برد.
از طرح درمانهایی که قدیم خیلی استفاده می شده میتوان از بریجهای دندانی نام برد. این نوع از روکشها برای مناطقی استفاده می شود که بیمار یکی از دندانهایش را در حالی از دست داده که در دو طرف آن ناحیه، دندان سالم وجود دارد و بیمار می تواند با استفاده از این دندانها و روکش کردن آنها به عنوان پایه ، در جای خالی، یک دندان برروی لثه اضافه نماید.
1 – روکش سرامیکی :
جنس این روکش ها تماما از جنس سرامیک می باشد و درطرف بیرونی دندان استفاده می شود.. در حقیقت به این نوع از روکشها لمینیت گغته می شود که می توان از جنسهای از قبیل فلدسپاتیک و EMAX نام برد که علاوه بر استحکام خوب و مطلوب ظاهری طبیعی و مشابه دندان دارند. در روکش سرامیکی هیچ نوع فلزی بکار نرفته و مزیت آن دیده نشدن لبه فلزی روکش است. .زیبایی روکشهای فلدسپاتیک از انواع ایمکس بیشتر و رنگ طبیعی تری هم دارند.
در موارد که پوسیدگی دندان کم بوده یا بخش کوچکی از دندان ریخته باشد یا ضعیف شده باشد از این نوع روکش برای استحکام و زیبایی دندان استفاده می شود.
2 – روکش زیرکونیا :
این روکش مقاومت و استحکام بالایی دارد به همین دلیل برای دندان های خلفی و بریج مناسب است .در روکشهایی که تمام سطح دندان و یا قسمت از آن (بصورت اینله و آنله ) لازم است تا روکش شوند می توان از این روکش زیرکونیا یی استفاده کرد دارندلیکن از نظر مقاومت ، انواع زیرکونیا ، مقاومترند. ایزیبایی ظاهری کمتری نسبت به نوع سرامیکی دارد. در ساخت این روکش از نوعی فلز سفید رنگ استفاده شده و از آن معمولا برای بازسازی دندان استفاده می شود.
3 – روکش PMF :
ظاهری زیبایی این روکش از دو نوع قبلی کمتر است و در ساخت آن ترکیبی از فلزات مخصوص (نیکل کروم، پالادیوم یا طلا) و پرسلن استفاده شده و احتمال دیده شدن لبه فلزی نیز وجود دارد. مزیت اصلی این نوع روکش استحکام بسیار بالای آن است.
